kuriozitete

Luani adaptoi viqin
e antilopës


Në Keni një
luanesh ka adaptuar për herë të dytë për tu kujdesur për të një viq të antilopës.
Këtë luanesh e kanë parë të kujdesët për viqin në dhjetor. Dy javë më vonë një
luan tjetër e kishte ngrën viqin. Nga gjysma e shkurtit luanesha prap kishte
marrë një viq tjetër për tu kujdesur por, kësaj rradhe mbikqyrësit e parqeve ia
kanë marrë atë luaneshës.

---

Zbulimet e Leonardo da Vinçi


Italiani Leonardo
da Vinçi (1452-1519) njihet si ndër zbuluesit më të mdhenjë. Ai zbuloj shumë
makina dhe mjete të cilat nuk janë ndërtuar gjatë kohës kur ai ishte ende gjallë.





- Ventillimin,


- Busollën,


- Aeroplanin,


- Helokopterin,


- Instrumente
mekanike muzikore


-Armën shumë
tytëshe,


- Skenën
rrutulluese


- Orën me zile,


- Teshat zhytëse


- Gazë maskën


- Gomën shpëtuese


- Parashutën


- Turbinën me ujë


- Orën


- Vinçin


- Tankun


- Syzet


- Makinën me
avullë


-Teleskopin

Breshka mund të ecë me 10 km në orë.

Milingonat e ndjejnë tërmetin që më parë dhe dalin menjëherë nga foletë.

Një njeri harxhon mesatarisht 3 vjetë të jetës ne banjo.

DNA ka një madhësi prej 1 të mijtat e milimetrit, përbehet prej rreth
200 miliard atomesh dhe përmban 1 milion faqe njohuri.

Në krahun e një majmuni ka rreth 25 milionë qime.

Në Zelandën e Re ka 4 milionë njerëz dhe 70 milionë dele.

Më shumë se 1 miliard tranzistorë prodhohen....çdo sekondë.

Mesatarisht në botë shkohet në shkollë 200 ditë, në SHBA 180 ditë, në Suedi 170 ditë, në Japoni 243 ditë.

1 në 10 persona në botë jetojnë në ishull.

Dëshira për flori është instikti më universal e komercial i rrënjosur
thellë në racën njerëzore, është shprehur dikush e jo pa të drejtë.
Ndër shekuj, floriri është kthyer në një matës të pasurisë e mirëqenies
jo të personave, por edhe të shteteve të tëra. Floriri i ka rezistuar
kohëra duke mbetur një njësi matëse monetare e duke u kthyer gjithashtu
në objekt zbukurimi.

Në gjithë historinë e njerëzimit, sipas
statistikave të vitit 2001 mendohet se janë nxjerrë më shumë se 145
mijë tonë flori nga nëntoka.

Floriri
Për sa
u përket rezervave kombëtare të floririt pjesën më të madhe e kanë
Shtetet e Bashkuara të ndjekura nga Gjermania. Nëse në rezerva
përfshihen dhe bizhuteritë e prodhuara nga floriri atëherë vendin e
parë për depozita e zë India. Për sa i përket pronësisë personale të
floririt nuk dihet kush ka më shumë, por mendohet se një anëtar i një
familjeje mbretërore në Lindje.

Riciklimi i floririt
Floriri është ricikluar
gjithnjë për shkak të vlerës së tij të lartë. Prandaj dhe bizhuteritë
moderne apo dhëmbët e floririt mund të përmbajnë copëza floriri, i cili
është nxjerrë nga nëntoka në kohët prehistorike apo ka qenë i ndonjë
pjesëtari të ndonjë familjeje mbretërore. Në kohët e sotme, të paktën
15 përqind e floririt të përdorimit vjetor riciklohet çdo vit.

Monedha e floririt
Një
prej monedhave të floririt më të rralla në botë është ajo e vitit 1933,
e cila u shit në një ankand nga “Sotheby” në Nju Jork në vitin 2002,
për një shumë prej 7.59 miliardë dollarësh. Monedha, e cila nga njëra
anë ka Statujën e Lirisë dhe nga ana tjetër një shqiponjë, është
prodhuar në vitin 1933 në kohën e Depresionit të madh, por s’ka dalë në
qarkullim pasi presidenti Roosevelt e braktisi standardin e floririt.
Të 445 500 monedhat, secila me nga një vlerë 20 dollarë u depozituan
për t’u shkrirë dhe vetëm në vitin 1940 u zbulua se dhjetë prej tyre
nuk ishin kthyer.

Karati
Karati ka qenë fillimisht një njësi matëse
e lashtë e përdorur nga tregtarët në Lindjen e Mesme. Karati përdoret
akoma për të matur gurët e çmuar. Për sa i përket floririt, karati
filloi të përdorej për të matur pastërtinë e floririt dhe floriri i
pastër fare përcaktohet si 24 karatësh.
SHBA
Alaska
Rajoni
i Alaskës ka qenë një prodhues mjaft i madh i floririt dhe ka arritur
të prodhojë deri në 248.8 tonë metrikë flori. Sot prodhimi më i madh i
floririt në Alaskë vjen nga miniera “Fort Knox” ku në vitin 2006 janë
prodhuar 10.3 tonë metrikë.
Arizona
Miniera e fundit që
operonte në Arizona është mbyllur në vitin 1998. Në vitin 2006 prodhimi
i floririt në Arizona erdhi si nënprodukt minierave të bakrit dhe
eksplorimi ka filluar sërish.
Kolorado
Në Kolorado është
zbuluar flori fillimisht në vitin 1858 në afërsi të Denverit të sotëm.
Sot në Kolorado ekzistojnë tre miniera të cilat vazhdojnë të prodhojnë
flori.
Idaho
Në Idaho u zbulua floriri në vitin 1860 në Pirse
(Pierce). Në vitin 2006 dy minierat aktive të arit në Idaho ishin
“Silver Strand” dhe “Bond”
Montana
Minierat shkëmbore aktive në
Montana janë “Montana Tunnels” dhe “Golden Sunlight”. Floriri në këtë
shtet prodhohet edhe nga tre miniera platini në kompleksin
“Stillwater”.
Nevada
Nevada është aktualisht shteti që prodhon
më shumë flori në SHBA duke mbuluar 82 përqind të gjithë floririt që
nxirret nga minierat e arit në vend.
Nju Meksiko
Floriri u
zbulua fillimisht në Nju Meksiko në vitin 1828 në Santa Fe. Aktualisht
gjithë floriri në këtë shtet vjen si nënprodukt i minierave të bakrit.
Dakota e Jugut
Aktualisht në Dakotën e Jugut ekziston vetëm një minierë që prodhon flori, miniera “Wharf”.
Utah
Floriri i prodhuar në ditët e sotme në Utah vjen si nënprodukt i minierës së madhe të bakrit “Bingham Canyon”.
Evropë
Rusi
Rusia
është prodhuesja më e madhe evropiane e floririt me rreth 152 tonë
vetëm në vitin 2001, Në Rusi minierat janë të përqendruara në Siberi
dhe malet Urale.
Suedia
Suedia është një tjetër vend evropian me prodhim të lartë të floririt. Në vitin 2001 ajo ka prodhuar 5 tonë.
Spanja
Edhe Spanja bën pjesë në hartën e vendeve “të bekuara” me flori dhe në vitin 2001 sipas raporteve ka prodhuar 3.3 tonë.
Turqia
Turqia
është kthyer në një zonë fokusi për kompaninë minerare ndërkombëtare
dhe ka prodhuar rreth 4.2 tonë flori në vitin 2002.
Afrikë
Afrika
e Jugut ka padyshim rezervat më të mëdha të floririt në gjithë botën.
Në Johanesburg janë të përqendruara minierat më të mëdha të arit.

Saleh
al-Sayeri, 64 vjeç, një bari i shndërruar në biznesmen rrëfen se
harxhimet për aventurat e tij martesore i kanë kushtuar plot 6.1
milionë dollarë dhe disa herë më shumë për divorcet. Sot, burri që
lidhi kurorë për herë të parë në moshën 14 vjeç, tregon se do të heqë
dorë nga ky zakon kur numri i martesave të arrijë 60. "Martesa nuk më
mërzit, përkundrazi jam njeriu më i lumtur në botë", thotë ai i shtrirë
në tapetin e shtëpisë së tij të vendosur në shkretëtirën rreth 500
milje në perëndim të Ryadhit. Historia e çuditshme Al-Sayerit shkaktoi
një reagim të madh në Arabinë Saudite, pasi statusi i grave në këtë
vend përbën një problem të madh në arenën ndërkombëtare. Kur ai u shfaq
në median arabe, disa lexues reaguan plot zemërim. Një grua e cila e
kishte identifikuar emrin e saj si Maryam, e konvertuar në myslimane,
shkroi në "Arab News", një e përditshme në gjuhën angleze, se historia
Al-Sayerit "më shkaktoi një gjendje të jashtëzakonshme shpirtërore që
mund të përmblidhet me fjalën zemërim dhe inat". "Çfarë familjeje është
kjo. A e ka menduar ndonjëherë se si ndikon divorci tek ish-gratë dhe
fëmijët e tij? Si mundet që ky burrë t‘u mësojë pasardhësve që në jetë
të sillen sipas rregullave të islamit dhe të krijojnë një familje
model", shkruante ajo. Revista "Sayyidaty", që kishte botuar një
intervistë të zhvilluar me të kishte biseduar edhe me një psikiatre e
thoshte se "ky burrë nuk e trajtonte një femër si një qenie njerëzore,
por si një rrobë që mund ta ndryshojë sa herë që i teket apo si një
objekt. Por faji më i madh u takon edhe prindërve që i lënë vajzat e
tyre të bëhen pjesë e martesave të tilla", tha ajo.

Al-Sayeri
e çliron plotësisht veten nga kritika të tilla që e konsiderojnë atë si
të çmendur, duke këmbëngulur se nuk ka shkelur rregullat e islamit,
sipas të cilave një mashkull lejohet të ketë njëkohësisht katër gra. "E
kam ndërgjegjen e pastër për këtë", thotë ai. Fatkeqësisht, me asnjë
nga ish-gratë me të cilat ka qenë i martuar nuk mund të takohemi, pasi
shumë prej tyre janë rimartuar, ndërsa zbulimi i identitetit të tyre
konsiderohet si dhunim i zakoneve arabe. Njëri nga djemtë e tij thotë
se e ëma është martuar sërish, por refuzon të japë ndonjë detaj më
shumë. Çuditërisht, divorci është bërë shumë i zakonshëm në vendet
arabe, ndërsa kronikat e shtypit flasin çdo ditë se shumë çifte
vendosin të zgjidhin kurorën. Por, në këtë vend e ardhmja e një gruaje
të divorcuar varet shumë nga mendimet e të afërmve të saj. Nëse ata e
kundërshtojnë divorcin, ata ka mundësi ta mbyllin atë në shtëpi dhe të
vëzhgojnë me kujdes çdo lëvizje të saj. Ajo nuk mund të punojë apo nuk
mund të takojë askënd pa lejen e familjes. Mendimi i një gruaje beqare
për të bërë karrierë këtu thuajse nuk ekziston fare, madje shumë prej
femrave akoma nuk mund të ngasin as makinën. Ato nuk mund të arsimohen,
të udhëtojnë apo të rezervojnë një dhomë në hotel pa lejen e një
mashkulli. Nga ana tjetër nëse prindërit kanë mendime liberale, ata
mund t‘i lënë vajzat të mbarojnë shkollën apo të shkojnë jashtë për të
punuar. Megjithëse ligjet islame lejojnë që një burrë të ketë katër gra
njëkohësisht, shumë burra myslimanë në kohët e sotme martohen vetëm
njëherë, pasi kjo është bërë një normë kulturore dhe poligamia është
vërtet e kushtueshme. Në të vërtetë, paratë nuk përbëjnë ndonjë problem
për Al-Sayeri, që tregon se e ka bërë pasurinë e tij në tregtinë e
makinave dhe pronave të patundshme. Ai është një burrë zeshkan me trup
mesatar, me mustaqe të zeza, mjekër, dhe "kryetar" i Sayerëve, një fis
beduinësh në jug të vendit që gjithashtu merret me rritjen e kamiljeve
dhe kuajve. Nga të gjitha martesat e tij kanë ardhur në dritë dhjetë
djem, nga të cilët tani i kanë ngelur nëntë. Dy djemtë e vegjël që
ishin bashkë me të atin, rrudhin sytë sapo flitet për martesën. Ata
thonë se e babai i tyre është një "mizëaj", domethënë një burrë që i
pëlqen të martohet shumë. Fahd Al-Sayeri, që ka trashëguar pasionin e
të atit për kuajt, sjell ndër mend një udhëtim për gjueti të bërë në
shkretëtirë rreth 15 vjet më parë bashkë me miqtë e tij kishin shkuar
për të kërkuar "Benz"-in kur dëgjuan një të shtënë arme që vinte nga
një tendë ku ishte duke u zhvilluar një ceremoni martesore. "Të habitur
pyetëm se çfarë dasme ishte ajo dhe disa nga të ftuarit u përgjigjën me
emrin e tim eti. Vërtet u shokova", shtoi më pas. Në të vërtetë, plaku
Al-Sayeri nuk i fsheh martesat e tij thjesht bezdiset të flasë gjatë,
megjithatë nuk ngurron të tregojë se 2 nga vajzat dhe dy nga djemtë e
tij mësuan se ishin motra dhe vëllezër në shkollë. Çuditërisht,
Al-Sayeri vazhdon të ruajë raporte të mira me ish-shoqet e jetës dhe
thotë se disa prej tyre vijnë edhe në martesat e tij. Rrëfen se secila
nga gratë jeton në shtëpi të ndarë dhe ndonjëherë edhe në qytete të
ndryshme, për të ruajtur qetësinë dhe për të siguruar secilën prej tyre
se është pikërisht ajo e preferuara e tij. Djali Fahd, një 32- vjeçar
beqar, është i bindur se nuk dëshiron të ndjekë gjurmët e të atit".
"Jo, jo, jo, thotë ai. Njëra më mjafton". "E katërta është e destinuara
të ndryshojë më shpesh. "Është e vetmja për përtëritje", thotë
Al-Sayeri, duke rrëkëllyer një gllënjkë kafeje plot aromë pas një darke
me mish qengji pikant dhe oriz, Al-Sayeri thotë se i pëlqen ta ndërrojë
gruan e katërt ta ndryshojë çdo vit". Martesa e tij e fundit dhe me 10
000 të ftuar njëkohësisht edhe më e shtrenjta ishte me një vajzë
14-vjeçare pak muaj më parë. "Ajo është mosha perfekte", thotë. Kur
dëgjoi për të, dërgoi mbesën e tij për ta parë e cila u kthye me një
përgjigje pozitive. Më vonë ai vizitoi familjen e saj. Kur vajza erdhi
në dhomën e ndenjes për t‘i ofruar atij pije freskuese - një justifikim
për që ai të shihte fytyrën e saj - ai e pyeti nëse ajo donte të
martohej me të. "Fillimisht u druajt dhe nuk u përgjigj, ndërsa më vonë
tha po. Tani ne jemi miq të mirë na duket sikur kemi më shumë se 40
vjet që e njohim njëri-tjetrin", kujton Al-Sayeri. Një grua saudite
zakonisht mund të martohet këdo që zgjedh familja e saj, ndërsa martesa
konsiderohet e pranueshme në kohën kur fillon edhe puberteti".
Al-Sayeri pohon se ai nuk e ka detyruar kurrë një grua të martohet me
të dhe nuk e ka prishur kurrë një martesë. Ish-gratë e tij bënë
marrëveshjen për divorcin, një marrëveshje paramartesore, ndërsa ai
kujdeset për fëmijët. Më pas thotë se divorcet e tij janë të
dokumentuara me vendim gjykate. Në fund pranon se të jesh i rrethuar
nga gratë është gjithmonë kënaqësi e veçantë. "Ato kujdesen më shumë
për veten, përdorin tualetëra dhe nuk largohen kur dua t‘i prek". Por
ajo që të habit më shumë është fakti se Al-Sayeri pranon me bindje se
do të martohet deri kur numri i grave në jetën e tij të shkojë në 60.

Një kërpudhë e bardhë toskane, prej 852 gramësh iu shit për 52 000 USD
restorantit "Zafferano" të Londrës, gjatë një ankandi organizuar pranë
Firences, njofton shtypi italian. Sipas organizatorëve të këtij ankandi
ndërkombëtar, zhvilluar të dielën në një kështjellë toskane, ky çmim
përbën një rekord botëror. Nga ankandi u mblodhën gjithsej 103 700 USD
që do të shkojnë në një spital për fëmijë në Firence, për fondacionin
anglez të Sarah Ferguson "Children in crisis", dhe për Foodbank në Nju
Jork. Në fillim të nëntorit, një kërpudhë në Piemonte, në verilindje të
Italisë, që peshonte 1,05 kg ishte vlerësuar me 41 000 USD
_________________________

Polaku zgjohet pas 19 vjetësh në koma, habitet që nuk kishte komunizëm
Një
punonjës hekurudhash 65-vjeçar, i cili ra në gjendje kome pas një
aksidenti në Poloninë komuniste, u përmend 19 vite më vonë në Poloninë
demokrate dhe me ekonomi tregu të lirë. Jan Grzebski, i detyruar të
lëvizë me karrige me rrota, mendoi se do të jetonte vetëm dy ose tre
vjet, aq sa i kishin dhënë doktorët pas aksidentit në vitin 1988.
[url=][/url]Edhe pse u habit jashtë mase nga ky ndryshim, nuk harron të
falënderojë gruan, Gertruda, kujdesi i vazhdueshëm i së cilës gjatë
këtyre viteve e ka ndihmuar të qëndrojë në jetë.
“Ishte Gertruda ajo
që më shpëtoi dhe kurrë nuk do ta harroj”, thotë ai për stacionin
televiziv “TVN24”. Për 19 vjet, zonja Grzebski bëri punën e një
infermiereje në reanimacion, e cila e ka ndërruar pozicionin e trupit
të burrit të saj çdo një orë, në mënyrë që të parandalonte infeksionet
nga qëndrimi shtrirë. “Kur rashë në koma kishte vetëm çaj dhe uthull në
dyqane, mishi ishte me racion dhe kishte radhë para dyqaneve të
benzinës. Tani i shoh njerëzit në rrugë me celularë dhe dyqanet janë të
mbushur plot mallra, sa më bëjnë me dhimbje koke”, thotë ai. Kur
Grzebski u zgjua, të katërt fëmijët e tij ishin martuar dhe ai ishte
bërë me 11 nipër dhe mbesa gjatë kohëve që ishte në spital. Ai thotë se
i kujtoheshin mbledhjet familjare, ndërsa ai ishte në koma dhe i kishte
dëgjuar gruan dhe fëmijët që i flisnin.

Në Brazil gjatë shk.XX është vrarë gjarpëri më i madh në
botë,Anakonda,gjatësia e të cilit arrinte 35 metra!Për të vrarë këtë
gjigant,u desh të goditej me 500 plumba.

Gati gjysma e italianeve ka frike nga shqiptaret. Kjo situate del ne pah nga nje sondazh i SWG per te perjavshmen ‘Donna Moderna’ bere me nje kampion prej 500 personash te moshes nga 18 deri ne 64 vjeç.Pas shqiptareve (nga te cilet ka frike rreth 42 % e te intervistuarve) vine rumunet (37 % e te anketuarve i etiketojne si scansafatiche
(term qe perdoret per te etiketuar nje person qe nuk ka deshire per
pune). Nga marokinet dhe imigrantet arabe ne pergjithesi, kane frike
rreth 10% e italianeve. Frika nga te huajt eshte e lidhur sipas ketij
sondazhi nga te qenit klandestin i tyre. Mendojne se
imigrantet jane hajdute (42 % e kampionit), shperndares droge (28 % e
te anketuarve), 17% mendojne se te huajt vjedhin dhe 11% lidhin imazhin
e te huajve ne Itali me dhunen seksuale (stupro).
Ky sondazh vertetoi edhe njehere se si perceptimi qe italianet kane mbi te huajt imigrante eshte produkt i paragjykimeve, dhe i ‘dhunes’ sistematike qe mediat ushtrojne mbi opinionin publik dhe i impresioneve te gabuara, rezultat i te ashtuquajturve ‘luoghi comuni’.
Pershembull perceptimi i numrit te imigranteve ne Itali nga publiku i
intervistuar eshte 5 milion ndersa numri i pergjithshem i te huajve
ketu, sipas te gjitha statistikave eshte 3.3 milion. Po keshtu edhe per
sa i perket numrit te klandestineve qe perceptohet ne gjysmen e e
imigranteve prezente, ndersa realiteti dhe statistiket flasin per rreth
20% te totalit (rreth 600.000 klandestine).
Nje tjeter paragjykim
mbi te huajt eshte ai i papunesise dhe per vete natyren e tij çon ne
lindjen e frikes dhe te mendimit sipas te cilit kush nuk punon jeton me
ane te aktiviteteve te jashteligjshme. Ne fakt, me shume 60% e te
intervistuarve mendojne se gjysma e imigranteve qendron ne Itali pa
punuar rregullisht, por ky paragjykim hidhet poshte nga shifrat
konkrete te punesimit sipas te cilave 72% e te huajve punon rregullisht.

Hamendësime dhe
fakte të gjetura në kohë e kanë lidhur Ndërfanën e Mirditës, si vendi i
mundshëm ku ka qenë shteti i parë i Arbrit
---------------------------------------Zbulimi
i rastësishëm i dy gurëve në Mirditë ka rikthyer edhe njëherë vëmendjen
nga historia. Hamendësime dhe fakte të gjetura në kohë e kanë lidhur
Ndërfanën e Mirditës, si vendi i mundshëm ku ka qenë shteti i parë i
Arbrit. Gjetja e dy gurëve vezakë të pazakontë është lidhur pikërisht
me këtë tezë. Disa mjete të firmës së ndërtimit të rrugës
“Bechtel-Enka”, gjatë gërmimeve të ditës së djeshme, rreth 500 metra
nga Kisha e Gëziqit kanë hasur në dy gurë vezakë jo të zakontë, të
përmasave gjigande. Sapo kanë parë këta gurë të rrallë, drejtuesit e
mjeteve kanë ndaluar punimet e tyre.


Në
momentin e zbulimit i pranishëm ka qenë edhe një banor i këtij fshati,
i cili, duke ditur se fshati i tij lidhej me principatën e parë të
Arbrit, ka këmbëngulur që të bëhej sa më shumë kujdes që gurët të mos
dëmtoheshin. Pas këtij zbulimi është lajmëruar menjëherë bashkia e
Rrëshenit. Kryetari Gjon Dedaj i shoqëruar nga disa specialistë të
kulturës dhe historianë është gjendur në Kodrat e Gëziqit për të parë
nga afër gjetjet. Pasi kanë shqyrtuar dy gurët e çuditshëm, përfundimi
ka qenë i vështirë për t’u arritur. Hamendësimet kanë çuar në dy
versione. Këta gurë mund të jenë pjesë e një formacioni gjeologjik ose
një gjetje arkeologjike e hershme.


Për
të sqaruar këtë çështje janë thirrur në ndihmë gjeologë të njohur dhe
zbulimi do t’u bëhet e njohur edhe instituteve përkatëse në Tiranë.
Drejtues të sektorit të kompanisë “Joint Venture Bechtel-Enka” nuk kanë
lejuar gazetarët të filmojnë apo fotografojnë, pasi sipas tyre “ne
respektojmë kontratën vetëm me Drejtorinë e Përgjithshme të Rrugëve për
çdo lloj gjetje, qoftë dhe arkeologjike”. Do të jenë specialistët ata
që do të përcaktojnë në ditët në vijim se çfarë janë këta dy gurë.
Ndoshta ata do të jenë një fakt më tepër për të ndriçuar historinë e
këtij vendi. Edhe më herët, në rrënojat e kishës së vjetër të Ndërfanës
janë është zbuluar Stema e Arbrit. Bashkë me të është gjetur dhe
mbishkrimi epigrafik i arkitraut të Bazilikës së Shënpremtes së
Ndërfanës, që lidhet sërish me principatën e Arbrit.


Gurët
Ndonëse
nuk është arritur ende në përfundime të sakta për gurët e zbuluar në
afërsi të kishës së Gëziqit, specialistët kanë dhënë së pari disa
detaje të tyre. Të dy gurët kanë përmasa të ndryshme nga njëri-tjetri.
Guri i vogël i gjetur në formë vezake kishte përmasat 76 x 84 dhe 66x
84. Guri i madh i gjetur, po në formë vezake ka perimetër 380 cm dhe
lartësi 110 cm. Me ngjyrë gri, i limuar dhe jo i daltuar, me përbërje
homogjene, strukturë konforme, me peshë të madhe specifike. Guacka në
të cilën u gjet, i ngjasonte një vazoje të stërmadhe.


U
gjet në thellësi 4 metra, në dy pika. Versioni i një gjetje
arkeologjike qëndron në faktin se këta lloj gurësh mund të kenë qenë
objekte zbukuruese të një qendre të njohur qytetare të lashtë, një
objekt mbrojtjeje, stolisje, pse jo dhe objekt sulmi në të rrotulluar.
Por do të jenë studimet e mëvonshme që do t’i japin përgjigje gjithë
hipotezave të hedhura. Ndërkohë nga autoritete e autostradës, është
lënë porosi të punohet me shumë kujdes në këtë zonë.